Celebration time – ślubno-weselny savoir vivre

Savoir vivre (z francuskiego. savoir - wiedzieć, vivre - żyć; "znajomość życia") oznacza tyle co dobre maniery i znajomość obowiązujących konwenansów towarzyskich. Nie każdy lubi im ulegać, ale myślę że każdy doskonale zna kilka zasad, wpojonych mu jeszcze w czasach dzieciństwa. Etykieta dotycząca różnych sytuacji i okoliczności jest tak obszerna, że nawet w kontekście ślubu i wesela nie sposób dokładnie ją opisać. Zebra przygotowała kilka najistotniejszych zasad dotyczących doboru stroju na ślub i wesele.

Zacznijmy od Panny Młodej. Trendy bardzo się zmieniły od czasów ślubów naszych babć i mam, kiedy to biała sukienka (chociażby skromna) była bezkonkurencyjna. Rzadko kiedy wybierano modne dziś beże i odcienie ecru. Moda swoje, a etykieta swoje. „Z angielskiego podręcznika, autorstwa H. Schwinghammera pt. „Wielka księga savoir-vivre`u” dowiadujemy się, że panna młoda może być ubrana w suknię długą lub krótką. Jeśli jednak zdecyduje się na krótką, żadna inna kobieta nie może pojawić się na ślubie i weselu w sukni długiej.”

Szczerze powiedziawszy, trudno jest wyobrazić sobie dzisiaj wcześniejsze umawianie się ze wszystkimi zaproszonymi gośćmi na „dozwoloną” długość sukienki. Być może Panna Młoda powinna odpowiednio wcześnie wystosować pismo informujące o długości sukni, w jakiej zamierza wystąpić w tak ważnym dniu. Hm… może wystarczyłaby jakaś zabawna broszurka jako załącznik do zaproszenia ;) tylko czy etykieta na to zezwala?

baleriny Marco Tozzi

Ciekawych informacji dostarcza również lektura podręcznika savoir vivre pt. „Savoir-vivre XXI wieku. Sztuka pięknego życia” napisanego przez jedną z najbardziej eleganckich kobiet świata baronową Rothschild. Baronowa poucza, iż odpowiednim strojem panny młodej „może być krótka elegancka suknia lub kostiumik, obowiązkowy kapelusz lub stroik na głowie i rękawiczki”. Baronowa dodaje jeszcze, że kreacja panny młodej powinna być biała lub w jasnym kolorze. Uff… można poszaleć. Baronowa wykazuje w tym miejscu tolerancje na wszelakie kolory, byleby były odpowiednio jasne i zbliżone do bieli.

W kolejnych postach Zebra postara się zainspirować Was (zainteresowanych) do kolorowych wariacji na temat sukni, dodatków i oczywiście butów ślubnych.

W bonusie ciekawy artykuł znaleziony na www.savoir-vivre.com.pl, zacytowany przez Zebrę w całości

Ubranie państwa młodych, świadków i rodziców

Wszystkie osoby uczestniczące w ślubie powinny być ubrane skromniej niż państwo młodzi. Do ubioru państwa młodych muszą być poza tym dostosowane w sposób szczególny ubiory osób towarzyszących państwu młodym w kościele, a więc ubiory: świadków, ojca panny młodej, matki pana młodego, chrzestnych. Punktem wyjścia dla ubioru tych osób jest ubiór panny młodej. 

Jeżeli ubrana jest w sukienkę krótką, druhna i matka pana młodego nie mogą mieć sukni długiej, a pan młody, drużba i ojciec panny młodej ubrani są w garnitury dobrane kolorystycznie do pory dnia i krawaty w stonowanych kolorach (w kieszonkach na piersi powinni mieć białe chusteczki, a w butonierce – dziurce w klapie marynarki – kwiaty). 

Jeżeli panna młoda ubrana jest w długą białą suknię (wersja najbardziej uroczysta: z trenem), druhna i matka pana młodego powinny być w długich sukniach, a pan młody i drużba powinni być w żakietach, a jeśli ślub odbywa się wieczorem to mogą być we frakach (najbardziej uroczysta forma stroju ślubnego). Matka panny młodej i matka pana młodego nie mogą być ubrane na czarno. Żadna kobieta, poza oczywiście panna młodą, biorąca udział w uroczystości nie może być ubrana na biało. Panna młoda nie może mieć torebki. Bukiet trzyma w lewej ręce. 

Warto podkreślić, że panujący obecnie zwyczaj, iż panna młoda jest w długiej sukni nie ma żadnego uzasadnienia we wskazaniach savoir vivru. Długa suknia jest obowiązkowa jedynie przy bardzo uroczystym ślubie i weselu i towarzyszyć jej wtedy muszą szczególnie uroczyste wymienione wyżej stroje mężczyzn i odpowiadające im ubiory kobiet. 

autor: Stanisław Krajski